ఐచ్ తీం తావాలి...

ఈ మధ్యనే జరిగిన సంఘటన... మా తేజస్విని ని ఒక పెళ్ళికి తీసుకొని వెళ్ళడం జరిగింది... అదీ కటక్ లో. పెళ్లి వాళ్ల భోజనాలు పెట్టిన సమయం... ఆ వంటలు... ఆ తీరు ... మా వాళ్ళకెవరికీ నచ్చక, ఆ రోజు రాత్రి అంత బయట భోజనాలు చేసి, పెళ్లి సమయానికి కళ్యాణ మంటపం చేరాము.. మేము భోజనాలు చేయలేదని వాళ్లు స్వీట్ లు, ఐస్ క్రీం లు తెచ్చారు... మేము దాదాపుగా అలిగి తినకుండా కూర్చున్నాము... ఐతే మా పాపకి ఎదురుగా ఐస్ క్రీం కనిపించేసరికి, "నాన్న... ఐస్ తీం ... తావాలి... తింతా" అంటూ మొదలు పెట్టింది... చిన్న పిల్ల కదా.. పెట్టాలని ఉన్నా... సందర్భం వేరే కదా... అదీ కాక.. ఆ మంటపం ఒక పాత జగన్నాధ స్వామి గుడి... చల్ల గాలి లోపలికి వచ్చేస్తోంది.. ఆ టైం లో ఐస్ క్రీం అంటే.. రిస్కే కదా.. అందుకే ... "వద్దు... జలుబు చేస్తుంది... " అన్నాను... వెంటనే ఆమె సమాధానం చెప్పిన తీరు చూసి అంత సీరియస్ సమయం లో కూడా నవ్వు వచ్చింది... అంతేనా... చచ్చినట్టు ఐస్ క్రీం తినిపించాల్సి వచ్చింది.. తన బుల్లి చేతులతో తన ముక్కును పట్టుకుని పిండుతూ, తరువాత ఆ చేతిని నా మొహం మీద పెట్టి... "తూరు నాన్న... జలుబు లేదు... ఐస్ తీం పెట్టు..." అనటం తో ఇంక తప్పలేదు

తరువాత ట్రైన్ లో వస్తుండగా ఒరిస్సా నుండి ఆంధ్ర వస్తూండగా పెద్ద సరస్సు కనబడుతోంటే... "బెద్ద లాల... " అంటూ సంబర పద సాగింది.. అంతేనా.. "నాన్న.. ఇది గోదావరి లాల?" అంటే "కాదమ్మా... "అన్నాను.. అప్పుడు వెంటనే వచ్చిన మరో ప్రశ్న : "మరి... ఇది ఎవరి లాల?"

"అమ్మ బ్రహ్మ దేవుడో... కొంప ముంచి నావురో.. ఇంత చక్కని పాపను ... యాడ దాచినావురో... " అని నేను పాడితే "ఇంత చత్తని నాన్నని యాడ దాచినావురో" అంటూ పాడుతుంది... ఇప్పటి నుంచే ఎక్కడ ఏ వర్డ్ మార్చాలో తెలిసిపోయింది మరి నా చిన్నారికి... "

మళ్ళీ మరోసారి...

మురళి.